Michael Biehn odrzucił rolę w tym filmie.
Rola Kinta od początku pisana była z zamierzeniem powierzenia jej Kevinowi Spacey.
Rola Dave'a Kujana zastała zaoferowana Robertowi De Niro i Christopherowi Walkenowi, ale obaj odmówili.
Rolę Dave'a Cujana miał zagrać Al Pacino, jednak plany realizatorskie nałożyły się z planami innego filmu, w którym też grał policjanta.
Do roli Redfoota byli brani pod uwagę: Christopher Walken, Tommy Lee Jones, Jeff Bridges, Charlie Sheen, James Spader, Al Pacino oraz Johnny Cash.
W trakcie uderzenia o podłogę kubek z kawą rozbija się podczas różnych ujęć za każdym razem inaczej.
Podczas przesłuchania Verbala, jego kubek z kawą jest pusty, kiedy bierze pierwszy łyk. W następnej scenie jest już pełny.
W scenie, w której Kobayashi idzie w asyście ochroniarzy przez budynek biurowy, to tuż przed tym zanim kamera pokaże Hockneya, widać Afroamerykankę w białej bluzce przechodzącą obok Kobayashiego. W następnym ujęciu Kobayashi idzie korytarzem w stronę wind, jeśli spojrzymy na lewą część ekranu to zobaczymy tą samą kobietę, tym razem wychodzącą z windy.
Na początku napadu na radiowóz, biała furgonetka uderza w jego tył. Jednak gdy van odjeżdża z miejsca przestępstwa, po uderzeniu nie ma najmniejszego śladu.
W scenie zabójstwa na początku filmu, morderca w momencie oddawania strzałów nie nosi rękawiczek, jednak chwile później, kiedy wyrzuca niedopałek papierosa, widać, że ma je założone, żeby ostatecznie podczas ucieczki znów je "zgubić".
Po napadzie na radiowóz na miejsce zdarzenie przyjeżdża straż pożarna, która zamiast tradycyjnych nowojorskich kasków nosi takie, jakie nosi straż pożarna w Los Angeles.
Na początku filmu widzimy policję z San Pedro (San Pedro Police Department). Problem w tym, że San Pedro jest portową częścią miasta Los Angeles, więc na miejscu zbrodni powinna być policja z Los Angeles (Los Ageles Police Department), a dokładniej policja z miejscowego posterunku portowego.
Kwestia "If I don't get Kobayashi my way she'll get him her way", którą Dean Keaton wypowiada przy dokach do Verbala Kinta, nie pasuje do ruchu jego warg.
Podczas sceny w porcie pod koniec filmu, odgłos karabinu Steyr AUG należącego do McManusa jest bardzo wyciszony, a jednak nie ma on założonego tłumika.
Podczas sceny rozpoznania, jak Fenster czyta kartę, to prawa ręka Keatona spoczywa na jego ustach (próbując ukryć śmiech), podczas gdy lewa ręka znajduje się pod marynarką. Wraz ze zmianą kąta ujęcia zmienia się też położenie jego rąk. Teraz to lewa ręka zakrywa twarz, a prawa jest pod marynarką.
W jednej ze scen McManus oblewa benzyną radiowóz, następnie podpala go upuszczając zapalniczkę. Jednak ujęcie z góry pokazuje, że ogień zaczyna palić się w trzech różnych miejscach na samochodzie: masce, dachu i bagażniku.
Przed podpaleniem radiowozu, lampy sygnalizacyjno-ostrzegawcze znajdujące się na dachu auta zostają zdeptane i zniszczone, jednak w kolejnych ujęciach są nienaruszone.
Kiedy płonie radiowóz, w ujęciach z góry widać, że pobliski chodnik jest suchy. Jednak kiedy kilka chwil później wypadają z niego ludzie, chodnik jest już mokry i pokryty kałużami.
Około 12 minuty filmu, po scenie rozpoznania, zatrzymani są przenoszeni do celi. W momencie jak Fenster zaczyna chodzić w niej tam i z powrotem, to pod ławką, na której leży Todd Hockney widać przymocowany srebrny mikrofon, który kilka chwil później znika.
Samoloty przylatujące z Ameryki Południowej do Nowego Jorku lądują na lotnisku JFK, a nie na LaGuardii.
Kiedy facet obrabowuje skorumpowanych policjantów, jego wspólnik siedzący na fotelu kierowcy w białym vanie, odwraca się i mówi do niego żeby ten się pospieszył, jednak jego usta w ogóle się nie poruszają.
Podczas lądowania Jumbo Jeta, z początku widzimy czterosilnikowego Boeinga 747, który kilka chwil później staje się dwusilnikowym modelem 767 lub 777.
Pistolet SIG-Sauer P228 upadający w garażu zamienia się w pistolet Browninga.
W scenie, w której bohaterowie zastawiają w kancelarii pułapkę na pana Kobayashiego, to tuż po jego wejściu z ochroniarzami do biurowca na wypolerowanym marmurze widać odbicie kamerzysty i oświetlenia.
Zdjęcia do filmu kręcono w Los Angeles i Malibu (Kalifornia, USA) oraz w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA).
Inspiracją postaci Keysera Soze dla Christophera McQuarrie'go była postać autentycznego mordercy, Johna Lista, który zamordował swą rodzine i zniknął.
Scena rozpoznania na policji z początku miała być poważną sceną, ale aktorzy na planie nie mogli wytrzymać ze śmiechu i postanowiono zagrać ją na wesoło.
Papieros wyrzucony przez Redfoota w stronę McManusa miał tylko dosięgnąć jego klatki piersiowej. W jednym z ujęć jednak niedopałek trafił Stephena Baldwina prosto w oko, a jego ostra reakcja była jak najbardziej prawdziwa. Reżyserowi tak się ona spodobała, że postanowił wykorzystać właśnie to ujęcie.
Aż pięciu różnych aktorów wcieliło się w rolę Keysera Soze: ukazana jest twarz zarówno Gabriela Byrne'a jak i Kevina Spaceya jako twarz Keysera Soze; w jednym z ujęć pojawia się mężczyzna z długimi włosami, które przesłaniają jego twarz i nie widzimy wyraźnie jego oblicza; ręka Johna Ottmana, kompozytora i montażysty "Podejrzanych", była ręką Keysera Soze w scenie zapalania papierosa; wreszcie bliskie ujęcie nóg Keysera Soze przedstawia nogi reżysera Bryana Singera.
Początkowo Keyser Soze miał nosić nazwisko byłego szefa Christophera McQuarrie - Sume. Ten jednak po przeczytaniu scenariusza, nie zgodził się na wykorzystanie nazwiska w filmie, bo nie chciał być utożsamiany z tak skrajnie złym charakterem.
Palce lewej ręki Kevina Spacey'ego zostały sklejone, aby bardziej urealnić niepełnosprawność postaci granej przez aktora.
Pomysł na film zaczął się od koncepcji plakatu filmowego, na którym widać pięciu mężczyzn ustawionych w jednej linii.
W jednej ze scen słyszymy Hockneya mówiącego "Co on przed chwilą powiedział?" Był to tekst Kevina Pollaka - aktora grającego Hockeneya, a nie postaci. Pollak zwyczajnie nie zrozumiał, co powiedział Benicio Del Toro.
Okres zdjęciowy trwał od 13 czerwca do 29 lipca 1994 roku.